26 d’abril: Día de la Visibilidá Lésbica

 El 26 d’abril conmemoramos el Día la Visibilidá Lésbica, una fecha pa recordar la importancia de que les muyeres lesbianes síamos visibles nel espaciu públicu, que seyamos referentes en tolos ámbitos y non namás nel del activismu polos derechos LGTBI.

Fai falta recordar que les muyeres lesbianes somos discriminaes el doble, pol nuesu sexu y por la nuesa orientación sexual. Somos invisibilizaes pol sistema patriarcal en tolos ámbitos sociales, porque namás s’impón el modelu heterosexual.

Si había dómines nes qu’el Estáu mesmu yera’l que penaba y escorría la homosexualidá, la llucha contra la lesbofobia tien de pasar inevitablemente por que les instituciones-yos concedan la reconocencia que merecen a los movimientos LGTBI y al feminismu, que ensin la llucha d’ellos nun se consiguieran dalgunos derechos fundamentales.

Ser lesbiana sigue siendo un estigma castigáu y escorríu en munchos países del mundu. N’otros, que los llamamos desarrollaos, sigue siendo difícil facese visible.

Dende los crímenes por odiu a les violaciones correutives, les violencies machistes que sufrimos les muyeres lesbianes son munches. De cutiu la única protección énte elles ye ser invisible, contribuyendo asina a la invisibilidá a la que mos somete tamién la sociedá. Una sociedá patriarcal que sigue negando la realidá, tapando que les muyeres somos más de la metá.

Les lluches polos derechos LGTBI fueron posibles pola visibilidá d’homes homosexuales, pero ¿ónde queden les activistes lesbianes, bisexuales, transexuales? Invisibilizaes como nel restu de lluches y d’ámbitos.

La hestoria sigue tando escrita polos homes. La presencia de lesbianes ye muncho menor que la de gais en tolos ámbitos sociales, la política, la cultura o la hestoria. La falta de referentes de lesbianes nel mundu públicu torga más que «salgan del armariu” otres. Si lo que nun se noma, nun esiste, ye menester visibilizar el compromisu políticu y social p’acabar con toles discriminaciones y l’incorporación de toles muyeres, aparte de la so orientación o identidá, en cualesquier ámbitu social.

Nel estáu español, la invisibilidá social del lesbianismu, l’acosu escolar y les agresiones medren de mou alarmante. Amás, los retayos en gastu social y en polítiques d’igualdá o la precariedá llaboral vienenafectando más a les llesbianes, escluyíes tamién de recursos en materia de violencia de xéneru. Doblemente discriminaes.

Güei recordamos otra vez qu’esta invisibilidá tien consecuencies. Por casu, na atención sanitaria que reciben les lesbianes. Los protocolos xinecolóxicos  y les polítiques de prevención de ITS nun contemplen les práctiques sexuales ente muyeres amás de que’l Gobiernu del estáu escluyó a les lesbianes de la reproducción asistida. Nel sector educativu, nun se trata la diversidá sexual nos centros escolares, dando-y un tratamientu y un enfoque puramente heterosexual.

Vemos que los nuesos derechos son atacaos por una sociedá hetero-patriarcal que mos invisibiliza y arrequexa al ámbitu priváu. Somos muyeres, lesbianes, bisexuales, autónomes, diverses. La diversidá nunca nun pue ser motivu d’esclusión y discriminación. Queremos igualdá real y efectiva pa toes, ser llibres pa escoyer la nuesa sexualidá, alloñada del modelu hetero-patriarcal. Queremos ser les protagonistes porque la invisibilidá condérganos. ¡Deamos un portazu nos armarios pola visibilidá lésbica!

Madrid, 25 d’abril de 2018

Organización de Muyeres de la Confederación Intersindical y de SUATEA